Dag 19 - Portland / Rip City

Na het lezen van wat reviews waarin werd gezegd dat hun auto was opengebroken op een openbaar parkeerterrein, hebben we de auto gisteravond toch maar even in een parkeergarage een kwartier lopen verderop gezet. Vanochtend kwamen we langs zo’n openbaar parkeerveld en er stond inderdaad een truck met een ingeslagen ruit:

We hebben een beetje rondgereden vandaag. Langs Mill Ends Park; lange tijd het kleinste parkje ter wereld. In 1948 begonnen als geintje, maar sinds 1976 een officieel stadspark:

De eerste dakloze was al vroeg op pad en had voor de gelegenheid een reclamebord meegenomen. Hij liep ermee alsof hij hem aan het uitlaten was:

We zijn we naar het stadion van de Portland Trail Blazers gereden. Even snel naar boven voor een foto. Rip City:

Iets verderop was het hoofdkwartier van Adidas, met een paar grote schoenen voor de deur:

We zijn bij The Duck Store geweest: de winkel van de University of Oregon:

In dezelfde mall, een Trump shirt. Op TV gaat het hier ook alleen maar over de verkiezingen. "Heeft Harris nu wel of niet bij Mc Donalds gewerkt?".

Bij het stoplicht, een Cadillac Coupe Deville:

We zijn nog even bij het Nike World Headquarters in Beaverton langsgereden:

Het is een enorme campus, met 75 gebouwen. Helaas hebben ze niks waar je als toerist naar binnen mag. Gemiste kans. Ze zouden hier mooie tentoonstellingen kunnen houden.

Een daklozententje langs de weg, middenin de stad, heel normaal hier:

Harvey The Giant Rabbit. Een 8 meter hoog konijn. De winkel waar hij bij hoorde lijkt, zoals zoveel winkels in deze regio, gesloten:

We zijn vandaag een paar keer over deze gigantische brug gekomen. De Marquam Bridge ligt 40 meter boven het water en de bovenste verdieping ligt daar nog 6 meter boven. Niet echt fijn om overheen te rijden, met die beelden van een instortende brug een paar maanden terug in het geheugen:

Een reclame in het centrum, "Keep Portland Weird". Ik zou zeggen: moedig ze nou niet aan:

Want weird, dat lukt ze wel, maar vooral ook: verpauperd. Overal liggen daklozen, of slaapplaatsen van daklozen:

Ze hebben wel een boel hoopvolle murals:

Maar er tegenover op straat lag deze. Linksboven op de foto is Voodoo Donuts, waar een security guard voor de deur staat om te zorgen dat er geen zwervers en/of junks binnen komen:

Blanchet House Food Kitchen:

En 50 meter verderop, in het centrum van de stad!

“There is always Hope”:

Vast, maar wat is de oplossing van dit probleem, waar Portand weinig aan lijkt te doen:

'S avonds wilden we eten bij Portland Burger:

Met een bar in de vorm van een gitaar:

Een burger eten:

Dat ging allemaal wel, maar op de kilometer tussen het hotel en het restaurant kom je zo 50 daklozen tegen. En terwijl je zit te eten staat er security voor de deur en kijk je uit op een aanstaande slaapplaats. Het is echt triest om te zien dat dit hier op zo'n grote schaal voorkomt. 

’S avond ben ik nog even bij Powell’s Books gaan kijken. Deze winkel heeft 6300 vierkante meter aan boeken en ze hebben ruim 4 miljoen exemplaren op voorraad:

Daarna terug naar het hotel.

Een beetje tv kijken.